Jestem psycholożką, psychoterapeutką w nurcie SFBT/TSR w procesie szkolenia, terapeutką par (w podejściu systemowym), seksuolożką oraz trenerką TUS.
Ukończyłam dzienne, jednolite studia magisterskie na kierunku Psychologia (specjalność: Wspieranie rozwoju i efektywnego funkcjonowania człowieka) na Wydziale Nauk o Wychowaniu Uniwersytetu Łódzkiego. Studiowałam również podyplomowo Seksuologię praktyczną na Uniwersytecie WSB Merito w Opolu, uzyskując tytuł seksuolożki. Jestem certyfikowaną terapeutką par (podejście systemowe) – tytuł ten uzyskałam po ukończeniu szkolenia w Dolnośląskim Centrum Psychoterapii. Posiadam certyfikaty Trenera TUS I i II stopnia. Uzyskałam również tytuł Praktyka Terapii Krótkoterminowej Skoncentrowanej na Rozwiązaniu w łódzkim CTK, gdzie obecnie kontynuuję naukę w ramach szkoły psychoterapii w nurcie SFBT/TSR.
Prowadzę profil psychoedukacyjny na Instagramie.
Doświadczenie zawodowe zdobywałam przede wszystkim współtworząc przez ponad 7 lat łódzki oddział Centrum Praw Kobiet, gdzie pracowałam z kobietami doświadczającymi przemocy. Rozwijałam się również, prowadząc warsztaty aktywizujące dla Podopiecznych łódzkiego oddziału PTSR, pracując z Pacjentami Zakładu Opiekuńczo-Leczniczego i Oddziału Hematologii Szpitala Kopernika oraz jako wieloletnia wychowawczyni w Świetlicy środowiskowej „Nibylandia”, która wspiera dzieci i młodzież zagrożone wykluczeniem społecznym. Pracowałam również w wielu placówkach – zarówno komercyjnych, jak i działających w ramach kontraktu z NFZ.
Stale poszerzam swoją wiedzę i rozwijam zawodowy warsztat, uczestnicząc w licznych szkoleniach i kursach. Regularnie korzystam z superwizji oraz terapii własnej – tak, aby udzielane przeze mnie wsparcie było rzetelne i profesjonalne.
W Łódzkiej Fundacji Trampolina pracuję z parami, młodzieżą oraz osobami dorosłymi. Do współpracy – indywidualnej i w parach – zapraszam serdecznie zarówno osoby heteronormatywne, jak i osoby ze społeczności LGBT+.
W swojej pracy stawiam na otwartość, tolerancję i zrozumienie. Moim celem jest stworzenie bezpiecznej przestrzeni do przepracowania trudności – we własnym tempie, z pełnym szacunkiem dla historii każdej osoby.
